Hep hayaller kurarız. Hep kurduğumuz hayallerde mutlu oluruz, ki bizi sürekli hayal kurmaya iten sebep de bu olsa gerek. MUTLU OLUYORUZ..
Kurduğumuz hayalleri gerçekleştirmek içinde çok çabalar sarf ediyoruz.bazense sadece mutlu etmek için vazgeçilen hayaller var.. Bununla ilgili değineceğim küçük bir yazım var..
Ne hayallerimiz vardır geleceğe dair. Ne umutlarımız. Ne çok onuru, sorumluluğu taşırız omuzlarımızda.. Güvenceler vardır. Ağır gelir bu bazen kimine, kimineyse daha çok başarılar sağlar bu güvence ve sorumluluklar.
Evladının başarısıyla onur duyan aile.. Sırf ailesi için başarmayı dileyen evlat. kendi mutluluğunu ailesnin mutluluğu gören kişi.. Aileni ve kendinide mutlu etmeyi bil.
Yapılan onca emeğin boşa çıkması,hayal kırıklığı. Ama vazgeçmemeli insan. Olanı olduğu gibi kabul edebilmeli
ve bazen kendine şans verebilmeyi herkesin ikinci bir şansı hakkettiği gibi...
En büyük hayallerimiz mutluluk üzerine oynanan santranca benzer. Sen mat olsan da şah başkasıysa hayatımızda değerimiz pek yok. Ne isteklerimiz ne de umut ettiklerimiz...
Yönetilmek, yönetilmenin verdiği bir acizlik hissi. İnsanı en garip duygu şelalesinin uçurumundan atıyor. Bozguna uğrayan hayaller, yıkılan umut duvarları ve harap olan bir benlik...
0 yorum:
Yorum Gönder