Her şey bitiyor. Elimizde tuttuğumuz yada tutmadığımız her şey.. Telefonun şarjı en basitinden. Zamanımız, paramız, bakkaldan aldığımız çikolatamız.. Bitmesi gerekenler biter de ya bitmemesi gerekenler.
İNSANLIK gibi...
Sonra umutlarımız, sevgimiz gibi nefretimiz de... Şaşkınlığımız da bitiyor mutluluk da hüzün de, aşkta.. Duygularımız bitiyor. Bilerek körleştiriyoruz. Ya bilerek ya da bilmeyerek. Oluyor işte bir şekilde.
Kıyıya vuran dalga kıyıda bitimi veriyor yoksa geldiği gibi geri mi gidiyor? Bitenler gibi mesela.. Bitenler de geri geliyor mu?