Durmadan koşuyorsun zirveye doğru. O kadar hızlı
koşuyorsun ki arkanda bıraktığın yol çok karışık fark etmiyorsun bile. Sevdiğin
insanları ne kadar incittiğinin, onları hüsrana uğrattığını bilmiyorsun.
Zirveye doğru sende değişiyorsun. Kocaman cama atılan taşın cama verdiği hasar
kadar sevenlere verdiğin hasar büyük. Ama umursamıyorsun. Başarının tadını
aldın mı çevrendekileri önemsemiyorsun. Sen kendi benliğini başarıyla
doyurduğun için senin sevgine aç olan kişiler SENSİZ...
Ve en tepedesin tek başına. Ama bir şey farkediyorsun mutsuzsun. Başarını paylaşacağın kimse yok. Zirveye çıkan merdivenleri basamak basamak geri iniyorsun ama her basamakta yaptıkların yüzüne tokat misali çarpıyor. Artık kendin olmadığını anlıyorsun. Çok geç. Çırpınıyorsun okyanusun ortasında. Ne gelen var ne giden Bir o tarafa kulaç atıyorsun bir bu tarafa... Olmuyor. Okyanusun ortası köpek balıklarıyla dolu. Bu köpek balıkları seni mahvedecek olanlar.
Köpek balıkları seni zirveye doğru çıkarken pohpohlayan insanlar. Ama o zirvenden seni atacak olanlar da onlar. O zirveye çıkarken aileni, arkadaşlarını, akrabalarını tüm sevdiklerinin yanında olduğunu biliyordun. Aslında öyle sanıyordun. Sen onların her birine sırt çevirdin.
Ve şimdi zirveden atılacaksın ve tek farkettiğin şey sen artık yalnızsın.
Benliğine, hırsına yenilip çevrene sırt dönme VE HER YÜZÜNE GÜLENİ DOST BELLEME.
Ve sakın parayı çok sevip seni sevenleri kendinden nefret ettirme.
İşte son kocaman bir yalnızlık ve ne kadar aptal olduğun düşüncesi
2 yorum:
aman aman bak en güzeli var ya kimseye ihtiyacın olmadan yalnızlık yaaa :)
yanlızlık bazen sıkıcı ki yaa :)))
Yorum Gönder