Daha çok lise yıllarında sevmediğim dersler arasında Edebiyat'ta bulunuyordu.Özellikle sınav sorularında iki konu verip bu konu hakkında deneme veya kompozisyon yazın diyip en yüksek puanı da bu soruya verirlerdi, kafadan elli puan. Sinir olurdum. Hiç yazamazdım. Sınırlı zamanda ne yazsam, nasıl yazsam diye düşünüp durmaktan bir bakmışım sınav bitmiş ve ben ancak tek satır yazabilirdim. Bence yazmak özgürlük demek. Özgürlüğe koşmak demek. Bence yazmak kendimizi zorlamadan duygunun verdiği o akıcılık sayesinde en güzel paragraflar çıkar meydana. Yazarken ayrı okurken ayrı tat bırakır insanda...
Geçen günlerde çok yakın arkadaşımın kardeşi benden " öğretmenimiz bizden deneme yazmamızı istedi. Ya huzur yada doğru, yanlış konulu. benim için yazar mısın?" rica etti. Tabiki de basite kaçıp " Huzur" başlığını seçtim. Seçtim de ne fayda, yazamadıktan sonra. Düşün düşün çoktur işin diyip başladım kağıda bir şeyler karalamaya. küçük bir paragraf çıkıverdi sonra.
Dün konuştuk arkadaşımın kardeşiyle. Ben meraklı Melahat :) hemen sordum " Hoca ne dedi deneme hakkında?" diye. Aldığım cevap " çok hoşuna gitti" olunca bendeki keyif... :)) Birde deneme için bana göre garip olan - ki aslında genelde hep garip olur hocaların yaptığı şakalar- " kaç kahve içtin" şeklinde şaka yapmış. Fazlamı uzattım ne (: . İşte o deneme..
Herkesin hayattaki beklentileri farklıdır elbette. Ama bu beklentilerin tek ortak noktası var: Bir parça huzur. Bir şekilde yaşantımıza renk katmak için uğraşıyoruz. Koşuşturmanın ortasında kalıyoruz. Huzuru ararken, ona hasret yaşıyoruz. Bunun içindirki hep bir arayış içindeyiz. Hobilerimizi seçip, uğraş alanı oluşturuyoruz. Tabiki herkesin huzur tanımlaması farklı olabiliyor. Kimine yağan yaımuru izleyip, kahvesini yudumlarken hissettiği o duygu; kitap okurken kulaklığından kulağına dolan o müzik, kimine göre de çimlerin üzerine uzanıp saatlerce gökyüzünü izlemek... Bu örnekleri çeşitlendirmek de oldukça mümkün. Yinede hep bir parça huzur arayış içindeyiz. İşte, evde. televizyon izlerken, arkadaşlarla sohbet ederken, hatta kendimze seçtiğimiz hobiyle uğraşırken bile... Asıl meseke ki huzuru aramak değil. Yaşadığımız o anda huzuru hissetmek. Huzur dışarda değil içimizde. Zihnimizde
0 yorum:
Yorum Gönder