Susan Dilin Konuşan Kalbin Cümleleri Değil miydi Gözyaşı?

Yazıma herkesin de çok iyi bildiğini tahmin ettiğim benim de sevdiğim , Al Yazmalım Filminden duyduğumuz bir  şiirle başlıyorum..

Sevgi neydi? Sevgi iyilikti, dostluktu, sevgi emekti..

Durursam bir daha kurtulamam..

Ziyanı yok, gülüşü yeter bize..

Yüreğim kaydıysa günah mı?..

Çamura saplansam yardıma gelir misin?..

Elini tuttum sıcacıktı, yüreği elindeymiş gibi..

Elinden tutuversem benimle gelir mi?

Seninim işte, alıp götürsene beni..

Elveda asya, elveda selvi boylum al yazmalım, elveda..

Bitmemiş türküm benim..

Gözden akan yaşın kalpten gelen bir duygu olduğunu bilmez mi insanoğlu. Sevinci, hüznü, aşkı,hüsranı taşıdığını... Umudun, beklentinin, hayalleriniz resmi bir göz yaşında saklı kaldığını. Yürekten esen sıcak meltemin, sadece bire küçük damla göz yaşına dönüştüğünü bilmez mi?...

Ağlayınca ağlama diyeni değilde, doya doya ağla diyeni severim ben. Kırılmışlığını, hüsranı dışarıya atmasını... Susan dilin konuşan kalbin cümleleri değil midir gözyaşı?... 

Her şeye değer biçiliyor. İnsan sevgiye, aşka, mutluluğa değer biçebilir mi?. Küçük çocuğun ilk oyuncağını bulması gibiydi mutluluk. Sıcacık, heyecan verici...

Aşk gibi mesela. Midede uçuşan kelebekler, sıcacık bakış,  gülüş... Kalbin gümbür gümbür çarpması. Elinin ayağının birbirine dolanması.. Ve dudaklarda oluşan en masum bir tebessüm...

Sev ki sevilesin

Mutlu et ki mutlu olasın

Huzur ver ki huzurlu olasın

Kalbini kinden uzak tut ki bir ömür mutluluğu yakalamış olasın.

Unutma bir kere yaşıyorsun anı. Ne giden zaman geri gelir ne de yaşadığın o an...