Hen insan kendince yaşar hayatı. En çokta acıları. Kırılan umutları, yorgunlukları, varlığı, yokluğu, hüznü...Ama;
Ağır basan yorgunluk ve acılardır en çok.
Öyle ki;
Bir gün ahbabına bugün çok yoruldum felan işleri yaptım dediğinde size karşılık olarak " Benim yaptığım işlerin yanında senin ki nedir" şeklinde karşılık verir. Ne sen onun yorgunluğunu anlarsın ne de o senin sen sadece kendince yorgunsundur.
Ya da
Yine bir ahbabına başının ağrısından uyuyamadığını söylersin o ise "Baş ağrısı de neymiş. Ne çok acı çeken hasta var inim inim inleyen. Şükret! der. Haklı olabilir ama insan en çokta kendi acısını bilir. Kendince yaşar acısını, o an en çok acı ondadır.
Ne o seni anlar ne sen başkasını.
O sebeple herkes kendince yaşar hayatı...
4 yorum:
Güzel tespit, hoşuma gitti bu detay :)
Kendince acılarımıza kendimizce şükürler etmeliyiz kim bilir? Kalemine sağlık
kiraz çiçeği;
teşekkür ederim :)
büşra gürbüz;
daima şükretmeliyiz hemde :)
Yorum Gönder