Bir Dünya Gizli

Odamın penceresinin önünde kocaman bir kiraz ağacı var. Yakında ayrıca. Hayat saklı dallarında. Kocaman yürekler var içinde. Koca umutlar. Ne gülüşler saklı dallarında. Bizim üç kaltı evden bile uzun ağaç. Ben daha doğmadan gelmiş yaşadığım topraklara. Benden büyükce yani. Kışın çıplak kalır ama hiç eksiltmez yaşamını,İçindeki kocaman dünyasını. Uyur. Uyku zamanı geldiği için sessizce, kendince uyur işte. Herkes gibi. Her canlı gibi çeker yorganını üstüne en beyazından.. 

Bahar gelir sonra. Ah görseniz nasıl serpilir nasıl coşar! Beyaz yorgan yerine beyaz çiçekli bir elbise giyer tam da bahar havasına uygun. Ah  ne güzel bir parfümdür o. Salına salına yayar kokusunu bucaklara. " Yeter artık uyuduğum. Güneşimi özledim ben." der ve kıskandırır onu görenleri. Elbisesine daha da hareket katar zaman ilerledikçe. Açık yeşil tonlarında yapraklarla sevinip dans eder olduğu yerde. Nazlıdır Kiraz Ağacı. Kimseyi de kırmaz. Her gelene kollarını açar. Meyvesinden dağıtır herkese. En mutlu olduğu anlardır kiraz ağacının. Büyüğünden küçüğüne çıkıverir toplar kirazları insan oğlu.. Ağaca çıkamayanlara da bağırır "Korkma! Ben düşürmem seni. Sende gel" diye lakin anlamaz insan oğlu. Ama kiraz ağacının misafiri sadece insan oğlu değildir ya. Ne kuşlar ne kelebek ne arılar gelip geçmiştir bağrından. 

Odamın penceresinden izliyorum hepsini. Her biri müteşekkir ayrılıyor kiraz ağacından. Pek misafirperverdir kendileri. İşte diyorumya hayat saklı kiraz ağacında.. Yaradan bir ağaca bir dünya sığdırdı da göremedi insanoğlu. "Bakmak yetmiyor" herzaman diyorum; anlamak da görmenin diğer yarısı... 

Kiraz ağacı belki göremedi ama anladı. O yüzden hiç bükmedi boynunu. Kırdılar, kopardılar, kestiler kollarını. Buna rağmen yine bükmedi boynunu. Hayat vardı omuzlarında. Küçük bir dünya vardı. 

Şimdi tekrar baktım Kiraz ağacına kıyafetine kondurduğu o yeşil yapraklar sallanıyor. Göğsünden tatlı bir rüzgar esip geçiyor. Küçük bir şarkı mırıldanıyor. Rüzgarda eşilik ediyor ona. İkisi pek bir uyumlu. Gösreniz nasıl kıskanırsınız. Ama dedim ya görmek yetmiyor anlamak lazım..

Göz görüyor. Bucağı, köşeyi, kuytuyu.. Ama göz anlamaz görünen nesneleri. Ama anlatmaya çalışır. Anlamaya çalışalım. Hayatta saklı gerçekleri. Anlayabilenlerden olmak dileğiyle...