Pages

8 Temmuz 2015 Çarşamba

Umut Yolcusuyuz

Bilgisayarı açmışken yazımı yazayım dedim. Bu yazı sizlere karışık yada bağımsız gelebilir. Lakin aslında her bir cümle birbiriyle bağlı..



♥ Bir umut yolcusuyuz hayatta. Hep umut eder öyle varsayarız bazı şeyleri. Söylediğimiz sözler, attığımız adımlar; kurduğumuz hayallere doğru ilerlemek için yapılan birkaç hamleden ibaretti yalnızca. Nasıl bir eldeki parmak izleri birbirinden farklıysa yaşayışımızda, düşüncelerimizde, dileklerimizde farklı bu hayatta.




Neden insan büyüdükçe çocuk olmak ister? O zaman her şeyi ağlamayla elde ettiğimiz için mi yoksa büyüdükçe farkındalığımız arttığı için mi? Peki neden büyüdükçe sevgimiz azalır? Beden büyüdükçe mi kalp küçülür yoksa beden küçük olduğu için mi kalp büyük gözükür yada hayattaki tanık olduklarımız mı ruhumuzda yaralar açıp sevgiyi derinliklere gömen...

Bizi biz yapan şimdiye kadar ki tanımamız ve tanık olduklarımız...

Bazı şeyleri unutmak mı yoksa alışmak mı bizi daha iyi yapar. Unuttuğumuz için mi umursamayız olanları yoksa o şeylere alıştığımız için mi? Zaman her şeyin ilacı ise demek değil midir ki sadece alışmak sağlar bizi yeni düşüncelere... 

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Resme baktım da; aslında kalp küçülüyor ama beyin de büyümüyor. Çocuklarla kıyaslayacak olursak, yetişkinlerin fikirleri daha sabit oluyor. Hakkı hakikati anlamaları daha zorlaşıyor sanki.

Laz Kızı dedi ki...

aslında bu yazıya başka bir resim düşünmüştüm buna benzer, ama bulamadığım için bunu koydum..

doğru; aslında belli bir kalıpta kalıyor düşünceler..

Yorum Gönder

 

LAZ KIZI Copyright © 2011 Design by Ipietoon Blogger Template | web hosting